بررسی یک آیه از قرآن

سوره ۶۸: القلم، آیه ۱۳ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ برای کسی که زبان او عربی است و به دستور زبان و گرامر و برگردان واژه ها و شاید هم تاریخچه واژه ها آشناست، آیه روشن و واضح است، و تنها چیزی که نیاز دارد بداند تا آیه برایش بهتر دانسته شود «شان نزول» است نگاهی بیندازیم به برگردانهای پارسی این آیه فولادوند: گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است مکارم: علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است. خرمشاهی: درشتخوى، و بعد از اين همه، ناپاكزاد الهی قمشه ای: با این همه عیب، باز متکبر است و خشن با آنکه حرامزاده و بی‌اصل و نسب است. آیتی: خشن‌مردى، ناشناخته نسب بهرام پور: گذشته از آن درشت‌خوى، بى‌تبار و بدنام است خرمشاهی: علاوه بر اینها درشتخوی و سنگین دل، و انگشت نما به بدیها است. [[«عُتُلٍّ»: درشتخو. سنگین دل. سخت روی و زشتخوی (نگا: روح‌البیان). «زَنیِمٍ»: نشاندار به هرچه بدی و زشتی است. حرامزاده. البتّه کسی که مجمع بدیها و منبع زشتیها باشد، ناانسان و ناکس بشمار است، و از زمره انسانها محسوب نمی‌گردد.]] صادقی تهرانی: ترک‌کننده‌ی تمامی فضیلت‌ها و عمل‌کننده‌ی به همه‌ی رذیلت‌ها (و) پس از آن بی‌تبار است مجتبوی: [و] پس از اين همه، سختدل و درشت‌خو و بى‌تبار است معزی: بسیار بازدارنده از نیکی تجاوزکننده گنهکاری‌«12» درشتخوئی پس از آن بی‌تباری‌ چگونه می شود یک سخن روشن و مبین برای قوم و زبانی، اینهمه سردرگمی برای قوم و زبانی دیگر بیاورد؟ و با چه گستاخی و جسارتی مترجمین اندیشمند و محترم برای یک واژه، اینهمه برگردانهای گاه با هم متضاد و متناقض می آورند و می نویسند؟شوربختی در این است که هر کدام تفسیر و تعبیر خود را درست و بجا می دانند!از همه بدتر ناسزایی هست که مانندش در قرآن فراوان هست که برسی آن در این مبحث نیست؛